Vandaag gaan we op weg naar de Dode Zee. Even lekker drijven.
We stoppen na enige tijd bij een Byzantijns waterpaleis, Casr Iraq El Amir, dit heb ikniet onthouden, maar gefotografeerd, zo'n naam is niet te doen.
We bezichtigen het paleis, dat dateert uit ongeveer 200 voor Christus.
Na een korte wandeling er omheen krijgen we onderweg terug naar de bus wat fruit van een plaatselijke bewoner. De bevolking is overal heel vriendelijk.

We stappen weer in de bus en gaan verder.
We rijden door een vrij kaal landschap langzaam richting Dode Zee. Op een gegeven moment komen we bij een paal, die het zeeniveau aangeeft. Eigenlijk net zoiets dat als je in Azië rijdt je opeens een paal krijgt waar je op de evenaar staat. Super toeristisch natuurlijk, maar net als een groep Japanners springen we de bus uit, fotootje scoren en weer terug de bus in en door.
De Dode Zee zelf ligt ongeveer 430 meter onder de zeespiegel en is daarmee het laagste punt ter wereld.
Onze volgende stop is op de plek waar Jezus gedoopt zou zijn door Johannes de Dooper. Ieder geloof heeft natuurlijk zijn eigen interpretatie en het grappige is dat je op deze plek 5 verschillende soorten kerken ziet staan, allemaal erkennen ze deze plek en ieder op zijn eigen manier.
We wandelen via een heel lang pad naar de plek toe. Gelukkig hebben ze een soort overkapping gemaakt, anders was het niet te doen. He is vandaag zo extreem heet. De hitte is ook anders dan bij ons, het is een hele droge hitte.
We bekijken de plek en lopen verder tot de oever van de Jordaan. Wij staan op de oostelijke Jordaan oever en aan de overkant is de westelijke Jordaanoever en dus Israël. De overkant is misschien 10 meter, dus mijn telefoon geeft ook aan "Welkom in Israel". Pakken we die ook even mee, hahahaha.
De oostelijke en westelijke Jordaanoever, hoe vaak hebben we dat niet op het nieuws gehoord. Meestal met verhalen over gevechten en aanslagen. Hier merkt je daar niks van. Aan de oostkant staan wij en aan de westkant laten Israelische toeristen zich dopen door een soort priester. Het enige wat je ziet is dat aan beide zijden gewapende militairen staan. Je merkt ook dat aan de Israëlische kant alles heel erg als een heilige plek wordt beschouwd, mensen slaan kruisjes en aan de kant waar wij staan is het rustig en gebeurd niet veel. Dat zal wel te maken hebben met het feit dat wij in een land staan wat voor 95% islamitisch is en met dit verhaal niets heeft.

We gaan weer verder en kunnen een kijkje nemen in een Grieks-Orthodoxe kerk, waarna we weer verder wandelen richting de bus. Met een koude cola in de hand, zittend in de airco rijden we verder naar de Dode Zee.
Bij de Dode Zee aangekomen stoppen we bij een resort met 2 zwembaden en een strand waar we het zoute water in kunnen.
Eerst lunchen we, zodat we met volle buik kunnen dobberen, extra zwaar.
Je mag maximaal 15 minuten erin is er gezegd, omdat je anders kunt uitdrogen. Het zout droogt alles uit. Ook is het beter om in oude badkleding erin te gaan, omdat het zout de rek uit je zwemkleding haalt en de boel verbleekt. Shit ik heb een splinternieuw badpak mee. Ik besluit dan maar kort te gaan dobberen en de boel dan snel weer uit te spoelen. Joost gaat voor de langere duik, zijn zwembroek is al wat ouder.
Het voelt gek aan, een beetje glibberig. Het advies is alleen achterwaarts je erin te laten glijden, omdat je niet kunt zwemmen in het water door al dat zout. Ik laat me glijden en ja hoor, ik blijf drijven. Het is heel gek, maar je krijgt je benen ook met moeite naar beneden. Als je wilt zwemmen lukt dat echt niet. Het water is ook verschrikkelijk warm, een verkoelende duik kun je dit niet noemen. Ik ga eruit en spoel mij helemaal af. Joost en een deel van de groep dobberen langer rond en maken wat foto's.

Na deze warme dobber ervaring nemen we met zijn allen een duik in het zwembad en wat lekker is dat. Hier is het water wel koel. Heerlijk. We blijven een paar uurtjes en opgefrist stappen we allemaal de bus weer in om verder te reizen richting Madaba, waar we overnachten.
We rijden door een soort maanlandschap, er is niks, maar het is heel mooi om te zien. Helaas vanuit de bus lastig te fotograferen.
In Madaba aangekomen bezoeken we eerst nog een kerk, waar hele oude mozaïeken op de vloer liggen, daarna gaan we naar het hotel.
Dit hotel schenkt bier, dus een deel van de groep is erg blij.
We installeren ons en lopen daarna met zijn allen richting een restaurant wat de gids voor ons heeft geregeld.
Het eten is er perfect en met volle buikjes lopen we weer terug naar het hotel en nemen daar nog een drankje voor we gaan slapen.