Na een goede nachtrust en een redelijk ontbijt staan we half 9 klaar voor onze eerste trip in Jordanië.
We gaan vandaag een bezoek brengen aan de oude stad Salt. Vroeger was dit de hoofdstad van Jordanië.
Wat meteen opvalt tijdens de rit er naar toe, is dat de wegen redelijk goed zijn, de omgeving is zoals verwacht vrij droog, maar al het afval langs de wegen, echt zonde. In de stad wordt het zo te zien goed bijgehouden, maar zodra je buiten de gemeente grens komt, zie je overal afval in de bermen. Daar mogen ze echt wel wat aan doen.
Aangekomen in Salt blijkt ook dat wij als westerse toeristen ook behoorlijk opvallen en bekeken worden door de bevolking. De mensen zijn wel erg vriendelijk.
De meeste vrouwen dragen een hoofddoek, ook zie je veel boerka's, maar ook vrouwen zonder wat dan ook. Ook de mannen zie er wisselend gekleed uit. Sommigen dragen gewaden of een soort jurk, sommigen een keffiyeh ( soort hoofddoek) en sommigen dragen gewoon westerse kleding, maar nooit een korte broek.

We gaan naar een museum, waar de gescheidenis van de stad beschreven wordt. Als we onderweg even stilstaan komt een oudere man in een wit gewaad bij ons staan en probeert ons te bekeren tot de islam. Als we dat voor het einde van de vakantie doen komt het helemaal goed met ons. De man is erg vriendelijk en heeft wel door dat we hem niet al te serieus nemen.
Het museum vond ik persoonlijk niet veel aan, maar een ander misschien wel.
Na het museum gaan we naar de souk, dat is een markt. Ook dat stelt niet heel veel voor, maar was wel even leuk om te zien. Ook drinken we er wat thee, wat hier overal gedronken wordt. Vooral thee met mint is hier favoriet. Mint doen ze trouwens in heel veel drankjes en gerechten. Ook suiker weten ze wel raad mee, overal wordt suikerin gedaan en niet zo weinig ook.

Na het bezoek aan de stad Salt rijden we richting Jerash, dit is een eeuwen oude stad uit de tijd van de Grieken en Romeinen. Er bevinden zich veel oude opgravingen en gebouwen.
Onderweg stoppen we bij een restaurant, waar we een heerlijke lunch krijgen.
De ruïnes van Jerash beslaan een enorm gebied en we krijgen dan ook 2,5 uur de tijd om er rond te kijken. Het is er heet en er is geen schaduw, dus dat is best flink afzien. Onze gids Abdellah verteld her en der wat we zien en na 2,5 uur stappen we dan ook moe e verhit in de bus.

Op de terugweg gaan er aardig wat oogjes dicht in de bus.
Bij het hotel aangekomen nemen we een koel drankje. Helaas voor Joost is het bier hier behoorlijk duur, een groot glas bier kost ongeveer 11 euro. Dat is het nadeel van een islamitisch land, alcohol is schaars te krijgen en behoorlijk aan de prijs.
Met een deel van de groep spreken we af om 's avonds wat te gaan eten in de stad.

Om een uur of 7 lopen we via een lange trap naar het centrum van Amman. Amman is op e n tegen de heuvels gebouwd, vandaar dat je af en toe moet klimmen of dalen. We proberen eerst te pinnen, maar dat mislukt volledig. Slechts 1 iemand krijgt geld uit de automaat. We besluiten het morgen weer te proberen.
Het restaurant waar we gaan eten is ons aangeraden door Abdellah, ook de lokalen eten hier graag.
Ze hebben plek voor 15 man, dus aanschuiven maar.
Er wordt een stuk plastic op de tafel gelegd en er wordt gevraagd wat we willen drinken. De keuze is reuze, cola, fanta, water of thee. Over het eten hoeven we ook niet lang na te denken, want keuze is er niet. Eten wat de pot schaft. Oke, we laten ons verrassen. En een verrassing was het zeker. Er worden 3 of 4 soorten humus op de tafel gezet, falafel, patat en Jordanees brood, een soort plat dun brood. lijkt op een pitabroodje,maar nog veel platter. Het was heerlijk.
De grootste verrassing kwam op het end: de rekening. Die was zo belachelijk laa, dat Winfred spontaan riep, "Ik betaal !!!!!". Het was dus 57 euro voor 15 personen, inclusief de drankjes. Dat komt dus neer op € 3,80 per persoon, en we zaten goed vol hoor !
Na nog een korte blik op wat winkeltjes lopen we terug naar het hotel, waar we lekker naar ons bedje gaan.
Morgen hebben we een vrije dag.